Goedemorgen, gelukkig lijkt het er doorgaans op dat veel mensen goede ervaringen hebben met vrijwilligerswerk. Bij mij was het drie keer en nooit weer!

- Bij een organisatie had ik me opgegeven voor fysiek zeer licht werk, omdat ik lichte longcovidklachten had (nu over God zij dank!). Voor ik het wist stond ik zeer zwaar werk te doen en mijn eigen bankpas te gebruiken, zonder dat ik na afloop iets vergoed kreeg. Ik heb enige tijd later een soort van klacht ingediend, maar men speelde het balletje terug (ik had 'nee' moeten zeggen en kwam er te laat mee). Die reactie maakt het nog veel erger. Ook werd nog steeds het gebruik van mijn bankpas niet vergoed. Ik kon op het moment zelf echt geen 'nee' zeggen, want dan had ik mijn collega ter plaatse alleen met het zeer zware werk opgezadeld en ik was de enige die een rijbewijs had en naar de externe locatie kon rijden met ons tweeën. Ook werd ik min of meer uitgelachen door de contacten van de organisatie waar ik vrijwilligerswerk deed. Het oorspronkelijke werk waar ik me voor had opgegeven, bleek op het laatste moment niet nodig te zijn. Had mij liever afgezegd....

- Bij de volgende organisatie werd er uitermate kritisch gekeken naar hoe ik iets presenteerde met op voorhand bijna de instelling dat ik dat waarschijnlijk niet zou kunnen (wat onzin is, want ik ben gewend aan presentaties). Er was een Whattsappgroep waar ik buiten gelaten werd, men vroeg mij net voor de afspraak niet meer om te komen, maar ook niet om weg te blijven en in de omgang werd ik min of meer buitengesloten. Geen wonder dat mijn presentatie dus wat onzeker was. Na enige tijd werd ik een soort van 'ontslagen' voor deze functie ( 'Hoe vind je zelf dat het gaat?') en kreeg ik een functie aangeboden 'waarvoor je niets hoeft te weten'. Daar heb ik uiteraard voor bedankt.

- In het verleden had ik al elders zeer slechte ervaring opgedaan, zonder VOG  (kinderen bevonden zich dicht in de buurt!) en zonder contract: vier uur lang in een zeer klein, vochtig hokje van dertig graden voortdurend gegevens invoeren zonder pauze en mogelijkheid tussendoor te bewegen. Wel kwam iemand iets te eten en drinken brengen; ik had nauwelijks tijd om het tot me te nemen. En nog commentaar (dat men bij een betaalde baan tactischer verwoordt) ook.

- Lang geleden had ik nog aan het kraambed al een vrijwilliger veel te lang op bezoek die me ertoe aanzette binnen twee weken aan het werk te gaan dat zes uur onafgebroken voortduurde, terwijl mijn baby, zeer terecht, ontzettend veel aandacht en veel voedingen vroeg. Ik moest mijn baby min of meer verwaarlozen. Na die ene keer heb ik die baan meteen opgezegd.

Vrijwilligerscontracten waren mij niet aangeboden en de kersverse, juiste categorie VOG die ik al had liggen door mijn betaalde baan vond men niet interessant genoeg, daar men mij als persoon waarschijnlijk ook totaal niet interessant vond. Al met al doet dit me denken aan de positie waar je je tien jaar geleden in bevond als sollicitant voor een betaalde baan; dan werd je ook nogal respectloos behandeld, omdat men meer dan genoeg mensen kon krijgen.

Het zou allemaal niet zo erg zijn, als ik mijn netwerk niet had bij een van deze organisaties. In die netwerken heb ik absoluut geen zin meer, zodat ik mijn contacten daar (die mij niet slecht behandelden) kwijt ben.

Men kan tegenwerpen dat ik wellicht ergens in behandeling moet om assertiviteit aan te leren, maar ik ben van nature al assertief, hoewel zorgzaam. Ik laat collega's niet plots vallen als we midden in een zeer belangrijke, zware klus zitten. Op het betaalde werk heb ik nooit ergens last van en wordt er naar mijn grenzen geluisterd. Daar heb je veel meer rechten en wordt er bij de sollicitatie goed doorgesproken wat er van je verwacht wordt.