We doen even een spoedcursus Scouting, want bij die club is Cas Bakker groepsleider. Hij en vele andere vrijwilligers begeleiden kinderen van verschillende leeftijdsgroepen in speltakken: 7 tot 11 zijn de welpen, 11 tot 15 heten scouts en van 15 tot 18 ben je een explorer. Wie eenmaal 15 jaar is, kan hulpstaflid worden bij de welpen en zo verging het Cas. Vorig jaar is hij welpenleider geworden van de Franciscusgroep in Leiden en daar hoort een Jungle Book naam bij. Hij wordt bijgestaan door andere jonge stafleden met namen als Marala (een flamingo) en Bagheera (een panter). Hoe komt een staflid aan een naam? “Die kies je altijd zelf. Ik vond Mang wel lekker makkelijk en bovendien bestond er een insigne van.” Een insigne is zo’n stoffen plaatje dat je op je blouse kunt naaien. Of je moeder, zoals bij Cas in zijn jongere jaren. Maar nu hij drieëntwintig is, moet hij het toch echt zelf aan de slag met naald en draad. Wat is Cas zijn favoriete insigne? “Op mijn bovenarm zit er eentje uit Zwitserland, als explorer heb ik daar een berg beklommen tijdens een kampreis, heel gaaf.”
Levend stratego en zombietikkertje
Zijn welpen behoren tot de Franciscusgroep in Leiden. Elke zaterdagochtend is er een ‘opkomst in het clubhuis’, waarbij ze het liefst naar buiten gaan. Lekker de wind in je haar, het groen in en spelletjes doen. Dat gebeurt in het bosje verderop of op het grasveld. “De kinderen gaan er altijd helemaal voor, tijdens zo’n spel. Populaire spellen zijn levend stratego, zombietikkertje en vlaggenroof. Bij echt slecht weer zijn er activiteiten in het clubhuis. “Dan doen we bijvoorbeeld een bordspel of gaan we knutselen met een muziekje erbij.”
Het leiden van zo’n groep kost niet alleen tijd op de zaterdagochtenden. “Doordeweeks zijn de andere stafleden en ik bezig met het bedenken van spellen en regelen van de kampen.” Hij doet dit naast zijn studie Life Science and Technology aan de Universiteit Leiden. Hoe is hij erop gekomen welpenleider te worden? “Eigenlijk voelde het heel logisch om te gaan helpen bij de groep met jongere kinderen, toen ik oud genoeg was. Dat was erg leuk en zodoende ben ik ook officieel leider geworden en nu zelfs groepsleider.”
Het is leuk om de kinderen te zien groeien in de paar jaar dat ze bij ons zijn.
Afwassen en hout sprokkelen
Het is best een verantwoordelijkheid om samen met andere jongeren voor de kinderen te zorgen. “Bij ons zijn de stafleden allemaal vrij jong, bij andere clubs zijn er vaak ook volwassenen, maar eigenlijk maakt dat niet uit. Doordat we zelf lang op Scouting hebben gezeten, hebben we al jong geleerd over de groepsprocessen en verantwoordelijkheden. De kinderen luisteren over het algemeen goed naar ons en weten dat we ook in zijn voor een geintje.” De vrijwillige stafleden hebben niet enkel een dosis ervaring, maar ook de nodige certificaten van Scouting Nederland, zoals een EHBO-diploma. Dat is handig, want tijdens het ravotten wil er nog weleens een kind een schaafwond oplopen.
Het hoogtepunt van het jaar is het zomerkamp. Lekker een week weg met zijn allen, tenten mee, een vuurtje stoken, altijd leuk. De kinderen hebben dan ook taken, zoals afwassen en hout sprokkelen en leren zo bij te dragen. “Het is leuk om de kinderen te zien groeien in de paar jaar dat ze bij ons zijn. Ze leren in een groep samen te werken, krijgen team spirit en hebben gewoon veel lol. Ook is het met de andere stafleden altijd gezellig. Er heerst een echt groepsgevoel, na de opkomst ruimen we op en blijven we altijd even kletsen en na kamp blijven we ook nog even hangen.”
De kinderen staan intussen te springen en wiebelen; de opkomst van deze week moet afgesloten worden en er zijn nog insignes te verdelen. De handen grijpen in elkaar, er klinkt een voor buitenstaanders niet te volgen yell en ieder gaat weer z’n eigen weg. Tot volgende week!