In zijn werkende leven was Jan Klein Wassink projectleider bij een bouwkundig architectenbureau. Nu hij al geruime tijd met pensioen is, stapt hij wekelijks bijna elke dag wel op de fiets; als vrijwilliger, voor een boodschap of een grote tour door Gelderland en Overijssel. “Waar haalde ik vroeger eigenlijk de tijd vandaan om te werken, vraag ik me weleens af?”
Op de fiets is hij in zijn element. “Fietsen kunnen je altijd doen, wat voor weer het ook is en alleen of samen.” Er zijn vier categorieën in zijn Vordense fietstourclub: snel, rustig, echt rustig, dikke banden en een aparte vrouwengroep. Met zijn zesenzeventig jaar zit Jan inmiddels in de tweede categorie. De gemiddelde Nederlander zal driehonderd kilometer per week hem niet snel nadoen, maar rustig slaat op het tempo waarmee de benen op en neer gaan. Al veertig jaar fietst hij met andere clubleden de gehele regio door en ernaast doen de meeste van hen nog iets anders bijzonders dat met fietsen te maken heeft.

Op de tandem

Alweer ruim 10 jaar geleden vierde een lokaal bedrijf een jubileum waarbij geld werd gegeven aan plaatselijke verenigingen die het geld aan een goed doel moesten besteden. “Het bestuur kwam op het idee om het geld te vragen voor de aanschaf van tandems om met mensen met een beperking te gaan fietsen, onder het motto ‘wij gezonde fietsers kunnen best iets doen voor mensen met minder geluk’”. Het geld kwam er en de vier tandems ook. Vrijwilligers waren er voldoende en Jan werd gevraagd kandidaten te zoeken om achter op de tandem plaats te nemen. Die vond hij bij Zozijn, een zorginstelling in Wilp. Later kwam er een locatie, ook van Zozijn, in Vorden bij, en zo komt het dat tweemaal per week een groep vrijwilligers op de tandem stapt.

Dat je die mensen een plezier doet, is goud waard.

Per toerbeurt

Er is zoveel animo om met de bewoners op pad te gaan dat Jan zelf maar eens in de paar weken mee gaat. “Ik zou het geen probleem vinden vaker te gaan, maar de andere clubleden vinden het ook leuk en daar ben ik blij om. In totaal ben ik een keer of acht per fietsseizoen van de partij en heb ik het inroosteren van de vrijwilligers en de cliënten op me genomen.” Jan wijst per keer een teamcaptain aan. Hij of zij kiest de route en heeft die dag de leiding. Elke vrijwilliger heeft één cliënt op de tandem en daarnaast zijn er ook bewoners en vrijwilligers die zelf fietsen.
Na een uurtje trappen, zoeken ze een terrasje op voor koffie -de cliënten trakteren- en fietsen weer een uur terug naar huis. “Dat je die mensen een plezier doet, is goud waard. Vaak is het stil achter op de tandem, maar soms volgt er een vreugdekreet. Je verstaat er niks van, maar snapt wel dat ze het naar hun zin hebben. Ik geniet er ook van om mijn mede-clubleden bezig te zien met de cliënten.” Dit fietsseizoen telt nog vele heerlijke dagen. De vrijwilligers hebben er allemaal zin in, ook na twaalf jaar nog. De bewoners idem dito. En het aantal afgelegde tandemkilometers in al die jaren? Duizenden. Aantal kopjes koffie? Genoeg! Aantal lekke banden: nul. Wat een geluk.