René Perdok staat net als zijn vrouw Yvonne om vijf uur in de ochtend op, want voor hij naar werk gaat, moeten eerst alle dieren eten krijgen. Bij thuiskomst na een werkdag gaat de aandacht van de projectleider in de wegenbouw ook weer meteen naar de beesten. “Bij ons draait alles echt om de dieren ja, ze zijn immers van ons afhankelijk.” Hoe komen er eigenlijk zoveel viervoeters bij deze biker in huis?

Bij ons draait alles echt om de dieren ja, ze zijn immers van ons afhankelijk.

Motorrijders en dierenliefhebbers

Het idee van Bikers for animals begon in Lelystad, waar een motorrijdend echtpaar op een dag begon met het opvangen van verwaarloosde en gedumpte honden. “Op een dag maakte ik via Facebook kennis met de organisatie. Omdat ik zelf motorliefhebber en dierenfan ben, sprak de naam me meteen aan. Ik ben toen vrijwilligerswerk gaan doen voor de stichting.” De twee koppels zagen elkaar geregeld en vanuit Borgsweer, Groningen, deed René allerlei administratieve zaken. “Op een gegeven moment werd ons gevraagd of we misschien ook een opvanglocatie wilden worden. Ons huis en de tuin zijn groot genoeg, we wonen lekker landelijk, en zodoende hebben we ja gezegd. Op dit moment lopen er honden, katten, kippen, geiten en konijnen rond. Ze zitten gescheiden van elkaar, maar kunnen wel allemaal overdag naar buiten, als wij op werk zijn.”

Support

Als een dier binnenkomt, gaat het echtpaar aan de slag met de registratie, want alles wordt keurig vastgelegd. “Erna volgt een proces van medische zorg en socialisatie. Bijna alle dieren die we hier krijgen, hebben gezondheidsproblemen en zijn angstig.” René kan heel erg slecht tegen dierenleed en bij elk dier dat binnengebracht wordt, is het altijd even slikken. “Maar als je dan na verloop van tijd zo’n beest ziet opknappen en hier weer vrolijk ziet rondhuppelen, ja dat doet wel wat met je.”
Kennelijk kent Nederland vele dierenliefhebbers, want donaties ontvangen ze uit heel het land en ook van lokale bedrijven. “Een producent van dierenvoeding kwam laatst negen pallets met hondensnacks brengen. Die hebben we ook uitgedeeld aan mensen uit de buurt die het financieel zwaar hebben, zodat ze hun honden een keer kunnen verwennen. We delen overigens vaker voer uit aan die mensen.” Iedereen die helpt en bijdraagt krijgt een persoonlijk bedankje van René. “Ik verzorg alle contacten via Twitter en als we dan een doneeractie hebben gedaan, zorg ik dat iedereen die wat heeft gestort of gestuurd een berichtje krijgt, dat vind ik belangrijk.”

Muck, Manon, Mira…

In principe krijgen alle binnenkomende dieren een naam. “Nouja, toen we een keer negentien konijnen tegelijk kregen, hebben we dat maar even achterwege gelaten.” Een deel van de dieren die het afgelopen jaar bij René en Yvonne werden geplaatst hebben een vaste plek in het huishouden gekregen. Alle andere dieren die binnenkomen worden verzorgd en krijgen uiteindelijk onderdak in een ander huishouden.
Intussen is bijna etenstijd voor de beesten. Papegaai Guido fluit nog even een gezellig deuntje en hier en daar steken er al wat snuitjes in de lucht. De bakjes van Muck, Manon, Mira, Miek, Gijsje, Hootch, Tokkie, Misty, Modi, Mara, ehh… laat maar. “Eten!”
Voeren, verzorgen, knuffelen, uitlaten, financiën regelen en contacten met andere opvangcentra in de omgeving onderhouden: het echtpaar is er maar druk mee. “Tja, televisie kijken doen we niet, daar hebben we gewoon geen tijd voor, maar dat is niet erg, want we zijn gewoon graag met de dieren bezig.”

Foto: Ellen Vegter