#100verhalen: Wilmien zit nooit stil

1282 keer bekeken 0 reacties

Vergaderen, soep koken, mensen koppelen, uitjes organiseren, bier tappen en een informatiebalie bemannen: ze heeft het allemaal gedaan. Wilmien, dame in het rood, heeft een imposante vrijwilligerscarrière achter de rug.

In een hofje in Maastricht woont Wilmien Coumans-Loos. Maar of ze daar nou vaak te vinden is? Haar agenda is bijna voller dan de gemiddelde huiswerkplanner van een middelbare scholier. Thuiszitten? “Nee dat lukt me niet, dat wil ik ook niet. Ik ben gewoon niet zo zitterig, ik ben altijd al bezig geweest.”

Aan werken ben ik nooit toegekomen; ik was veel te druk met vrijwilligerswerk.

Te druk met vrijwilligerswerk

Toen haar eerste kind werd geboren, richtte ze samen met andere ouders een eigen peuterspeelzaal op. Het kind groeide op, er volgden er nog meer en Wilmien groeide mee: van de ouderraad van de basisschool tot het schoolbestuur van de middelbare. Overal waar mensen nodig waren, was Wilmien te vinden, dat deed ze gewoon. “Aan werken ben ik nooit toegekomen; ik was veel te druk met vrijwilligerswerk.” Gelukkig kon het ook en vond haar man die tandarts was het ook geen probleem dat ze veel op pad was. “Welnee, dan kon hij ’s avonds lekker uitrusten op de bank.”
Een van de andere plekken waar ze ’s avonds kon zijn, naast de vergaderlokalen van het schoolbestuur natuurlijk, was de daklozenopvang in Sittard. “Ik maakte soep en boterhammen en dat deelden we dan uit. Alles en iedereen liep door elkaar en de daklozen vertelden altijd wel verhalen, bijvoorbeeld over hoe ze op straat kwamen of dat ze iets gestolen hadden. Toen we naar Maastricht verhuisden, heb ik daar bij de opvang gekeken voor vrijwilligerswerk, maar daar was het iets strikter qua regels en waren vrijwilligers en daklozen meer gescheiden. Dat was echt niks voor mij, want ik wilde wel graag contact met de mensen.”

Biertjes tappen

Gelukkig kwamen er na het wegvallen van de daklozenopvang nog voldoende andere bezigheden op haar pad. De bridgeclub had iemand nodig in de organisatie, bij een museum in Sittard vielen nog zaken te regelen en ze was nog een tijdje suppoost.
Inmiddels is ze 77 en is haar man er niet meer. Stilzitten doet ze echter nog steeds niet: tegenwoordig zet ze zich vooral in op het gebied van kunst en cultuur. “Ik heb lange tijd achter de bar gestaan bij filmhuis Lumière en amateurtheater Pesthuis, lekker biertjes tappen, echt leuk vond ik dat. Helaas kreeg ik een blessure aan mijn hand en kon dat niet meer. Sindsdien draai ik bij die laatste club de kassa.”
Het Bonnefantenmuseum kwam op een gegeven moment in de picture. Voor de Vereniging Vrienden van het museum organiseert ze excursies. “Ik ben echt van de kunst gaan houden in de loop der jaren. Zelf heb ik ook allerlei kunstvormen geprobeerd: pottenbakken, edelsmeden, maar ik heb ontdekt dat ik geen creatieve denker ben. Wat ik wel goed kan: organiseren. Dus dat doe ik dan maar!” De ‘vrienden van’ gaan op dag- of weekexcursies naar andere musea en lunchen samen, net wat Wilmien heeft geregeld. “We zijn bijvoorbeeld naar de biënnale in Sao Paulo en Venetië geweest.”
Momenteel vindt trouwens in het Bonnefantenmuseum en op vele andere plekken in Maastricht, zoals Theater aan het Vrijthof, nog een ander cultureel evenement plaats waar ze bij betrokken is: De Nederlandse Dansdagen. Op verschillende plekken in Maastricht zijn dansuitvoeringen te zien. Wilmien is in het museum te vinden. Wat gaat ze doen? “Ik assisteer wel waar hulp nodig is.” Zo gaat dat met Wilmien, die pakt het gewoon op.

Ben je geïnspireerd en wil je weten hoe jij je vrijwillig in kunt zetten? Bekijk de mogelijkheden via vrijwilligerswerk.nl.
> Bekijk de mogelijkheden voor vrijwilligerswerk in Maastricht en Westelijke Mijnstreek
> Hier kom je meer te weten over De Nederlandse Dansdagen.

 

0  reacties

Partners:     Movisie

Cookie-instellingen